Ilaria Bugetti spreekt zich uit. "De duisternis rust op mij, niet op de stad. Ik heb mijn Prato niet verraden en ik zal mezelf tot het einde verdedigen."

Prato, 27 juli 2025 – 20 juni 2025, zal voor altijd in haar plakboek blijven staan. Die vrijdag ondertekende Ilaria Bugetti , de regerend burgemeester van juni een jaar eerder, haar ontslag , wat leidde tot de plaatsing van de stad onder bijzonder bestuur . Meer dan een maand is verstreken sinds haar afscheid van het stadhuis.
Ilaria Bugetti heeft besloten haar stilte te verbreken en de stad toe te spreken.
Ik heb besloten dit interview te accepteren omdat ik het mijn plicht vond om mijn stem te laten horen, gezien de rol die ik bekleedde, ook al spreek ik uitsluitend over de politieke aspecten van de gebeurtenissen die mij aangingen. Zoals u wellicht heeft gemerkt, heb ik ervoor gekozen om strikt te zwijgen over de aanleiding, de juridische ontwikkelingen en de uitkomst, omdat ik dat passender achtte gezien de delicate aard van het moment en de noodzaak van een niet-mediagedreven benadering van de verdediging, en dat zal ik ook blijven doen. Dit waren zeker 30 dagen van groot leed, voor mij en mijn familie, en voor de stad, maar we zijn begonnen en blijven via de strafrechtbanken en de bestuursrechter werken om over te brengen wat ik beschouw als de waarheid over mijn daden.
Tijdens de verkiezingscampagne had hij bij het Politeama gehoopt op een stad met licht in de ogen, maar plotseling viel er duisternis over Prato.
De duisternis is over mij gevallen, niet over de stad. We hebben veel projecten voor Prato op de rails gezet en de commissaris zal ze met ernst en institutionele integriteit uitvoeren. Hij laat het nu al zien. Ik had het graag zelf gedaan, maar het liep anders. Het is onmiskenbaar hoe bitter ik me voel over een politiek project dat te vroeg werd onderbroken. We hebben ons enorm ingespannen om kleine problemen aan te pakken en op te lossen, maar ook om grote projecten te ondernemen om de stad een langetermijnperspectief te geven. Ik weet zeker dat de commissaris van deze stad zal houden; de positieve signalen zijn al duidelijk zichtbaar. Ik heb zijn woorden over de ordelijke financiën en het hoge niveau van het gemeentelijk systeem zeer gewaardeerd. Hij is een man van de instellingen. Ik wens hem succes in zijn nieuwe baan en dezelfde vreugde die ik heb ervaren in het besturen van deze complexe maar prachtige stad.
Een jaar geleden, de triomf: een overweldigende overwinning, een breed veld, de eerste vrouw aan het hoofd van de stad. Nu, haar aftreden, haar stad voor het eerst onder speciaal bestuur.
Het waren 12 intense, mooie en uitdagende maanden, vol adrenaline en soms extreem delicaat. Ik voelde de last en de eer van die 52% vertrouwen in de eerste ronde. En nu, in dit complexe moment, voel ik die nog meer. Het is voor hen dat ik me tot het bittere eind zal verdedigen, en als mijn verdediging effectief is, zal dat me helpen aantonen dat hun vertrouwen niet is beschaamd, dat ze elke dag bij me zijn en dat hun berichten, aanmoedigingen, handdrukken en glimlachen me helpen om te volharden en door te gaan.
Tijdens deze lange dagen spoelde ze vaak de film van de afgelopen jaren terug. Is het in kleur of zwart-wit? Zijn er beelden die vervaagd zijn of in haar geheugen gegrift staan?
De duisternis van deze weken zal de heldere kleuren van zoveel jaren onder het volk niet verduisteren, het zal de genegenheid van het volk en de kracht van hun steun niet uitwissen. Ik heb zoveel prachtige beelden in mijn geest gegrift die me elke dag vergezellen. Van de vele vrouwen die in mij de verlossing van vrouwen zagen, tot het oprechte en oprechte welkom van de gezinnen die in de sociale woningbouw wonen, van de gedichten van de jonge studenten op onze scholen tot het applaus van vreemden op straat.
Is er iets waar je spijt van hebt?
Zoals ik al zei, ik ga niet in op de merites van het onderzoek. Politiek gezien is het geen vergissing om van je lokale omgeving te houden, en ik zal er nooit spijt van krijgen. Degenen die het publiek dienen, worden opgeroepen om de gemeenschap antwoorden te bieden, de meest alomvattende oplossingen te vinden voor complexe problemen, naar iedereen te luisteren en vervolgens te zoeken naar een oplossing die het algemeen belang als enige doel heeft.
Als dochter van ambachtslieden heeft ze altijd gezegd dat ze al van kleins af aan het harde werk thuis zag.
Dat klopt helemaal. Werk is essentieel voor de waardigheid en onafhankelijkheid van individuen en gezinnen. Daarom ben ik tijdens mijn studie gaan werken. Ik verkocht cosmetica aan huis. Het was een baan die me hielp om geen financiële last voor mijn gezin te zijn en die me deed begrijpen dat elke prestatie hard werken vereist. Maar ik kan ook zeggen dat het geweldig is om voor anderen te werken. Nu ik geen burgemeester meer ben, kan ik niet thuis zitten en niets doen. Dus besloot ik vrijwilligerswerk te doen. Elke ochtend ga ik naar een instelling die gespecialiseerd is in de revalidatie van jongeren. Werken voor anderen is mijn levensader, wat me de innerlijke kracht geeft om deze zeer moeilijke tijd het hoofd te bieden. Ik kan niet zonder. Thuis zitten en huilen zit niet in mijn aard.
Als burgemeester van zijn gebied liet hij zijn hart na aan het stadhuis.
Ja. Het opgeven was ongelooflijk moeilijk, maar gezien het grote respect dat ik heb voor de republikeinse instellingen en het democratische systeem, was het onmogelijk om anders te doen. Het lot van de stad en het welzijn van haar inwoners komen voor mij op de eerste plaats, vóór mijn eigen lot, vóór mijn welzijn.
Wie zijn de mensen die in deze periode dichtbij je stonden?
Mijn familie, mijn vrienden van het leven, en ook vele kennissen, en ik wil de advocaten bedanken die aan mijn zijde staan. Ik ben omringd door iedereen van wie ik hou en die ik respecteer. De rest doet er niet toe. De genegenheid van zoveel burgers die me schrijven en me op straat aanhouden, helpt me enorm. Sommigen hebben me al zonder proces veroordeeld, anderen vullen de leegte met hun politieke argumenten, met mest en gif in de overtuiging dat ze de stemmen kunnen winnen die ze nooit hebben gekregen, en weer anderen vellen een oordeel uit wraak voor wat ze hebben gevraagd maar niet hebben gekregen. Nou, ik verzeker je, er zijn er veel meer die in mij en mijn onschuld geloven. Voor hen zal ik me tot het einde verdedigen.
Heb je het interview met minister Biagioni gelezen? Hij stelde voor om de financiering van bedrijven te stoppen. Wat vind je ervan?
Ik respecteer ieders mening. Het is echter een staatswet, aangenomen na de afschaffing van de overheidsfinanciering voor politieke partijen. Het garandeert transparantie en toezicht. Als u denkt dat het onjuist is, kunt u uw bezwaar via uw partij bij het parlement indienen, mits het partijsecretariaat met dit standpunt instemt.
Het ontslag. Was het jouw beslissing of werd het aanbevolen?
"Het laatste woord was aan mij. Zoals ik al eerder zei, erkende ik dat de omstandigheden niet langer aanwezig waren om vooruit te komen, met respect voor de instellingen en de burgers. Niemand van ons zit aan zijn stoel gekluisterd."
Je was aanwezig bij de laatste vergadering van de leiding van de Democratische Partij, waar je iedereen om zijn of haar mening vroeg en vervolgens leidde tot een collectieve reflectie. Denk je dat deze ongefilterde interne reflectie kan leiden tot een nieuw tijdperk dat het verleden niet uitwist, maar zich bewuster is van wat er in de nabije toekomst moet gebeuren?
“Het verleden kan nooit worden uitgewist, anders is het geheugen nutteloos; het dient om onszelf te verbeteren, om bewuster, steviger en geloofwaardiger te zijn ten opzichte van de stad.”
Over een jaar komt er een nieuwe regering in Prato. Heb je daar wel eens over nagedacht? Komt centrumlinks weer aan de macht?
"Dat is wat ik hoop."
Het comfort.
"Geloof helpt me enorm. Het versterkt mijn uithoudingsvermogen, mijn vastberadenheid om tot het einde te gaan."
Wat is je laatste gedachte als je het licht uitdoet voordat je gaat slapen?
Ik denk aan de stad. Ik hou er heel erg van. Ik heb haar nooit verraden en ik doe er alles aan om dat te bewijzen.
La Nazione